توضیحات:
طرح جابر کامل وجامع تکنیک های بافندگی و دوزندگی

درای تمام تصاویر وپوستر ها ودارای ذفتر کارنما

پيدايش بافندگي
انسان براي پوشاندن خود از شاخه ي درختان ، برگ ها و علوفه استفاده مي كرد و با درگير كردن انها با يكديگر موفق به ساخت اوليه ي ساختمان اصلي منسوجات گرديد. تحول فوق ادامه يافت تا اينكه الياف حيواني، مانند پشم، مو، ابريشم و الياف گياهي مثل كنف و پنبه به طور وسيع مورد استفاده قرار گرفت. با پيدايش الياف مصنوعي ، پارچه هايي با ظرافت و ضخامت هاي متفاوت و با انعطاف پذيري بسيار بالا تهيه گرديده است.

پیشینهٔ بافندگی در ایران
کاوش‌ها و پژوهش‌های دانشمندان و پژوهشگران در صد سالهٔ اخیر نشان داده است که ایرانیان از پیشتازانی بوده‌اند که به کار بافندگی پارچه پرداخته‌اند. حتا ساکنین ایران باستان در دورهٔ دوم سنگ (یا به اصطلاح عصر حجر میانین) با فن پارچه‌بافی آشنا بوده‌اند. برای اثبات این واقعیت، بهترین گواه؛ سفال‌ها، نگین‌ها و مهره‌هایی‌اند که بیش از هشت هزار سال قبل از میلاد در ژرفای خاک‌های این مرز و بوم جا گرفته‌اند. پروفسور کارلتون کن که برای ادارهٔ کل باستان‌شناسی کار می‌کرد، ضمن کاوش‌هایی در سال‌های ۱۳۲۸ تا ۱۳۲۹ (۱۹۴۹ تا ۱۹۵۰) در غاری موسوم به غار کمربند در نزدیکی دریای کاسپین، پارچه‌هایی به دست آورد که ثابت می‌کند اقوام ایرانی از همان آغاز غارنشینی، پشم گوسفند و بز را به‌صورت پارچه می‌بافتند.