توضیحات:
ماده ۱۲58 قانون مدني دلايل اثبات دعوا را بر پنج قسم دانسته است که عبارتند از: 1- اقرار، 2- اسناد کتبی، 3- شهادت، 4- امارات و 5- قسم. همچنين آئين دادرسي مدني از اصول عمليه مثل استصحاب و برائت نيز در بين دلايل حكمي سخن به ميان آورده است و در قسمت دلايل موضوعي يا ادله اثبات دعوي، تحقيق محلي، معاينه محل و كارشناسي را نيز به رديف دلايل افزوده است. اين در حالي است كه هيچ­گونه ترتيبي بين مجموعه اين دلايل چه در قانون مدني و چه در قانون آيين دادرسي مدني مقرر نشده است با اينكه ارزش اثباتي اين دلايل، يكسان نيست.

اقرار به عنوان دلیل دلایل و ملکه  دلیل­ها شهرت دارد و استدلال بر این موضوع است که اقرار موجب قناعت وجدان دادرس می­باشد. در عین حال ضعیف­ترین دلیل در بین ادله به معنای اخص، سوگند می­باشد كه عملكرد این نوع دلیل فقط به منظور «فصل خصومت»‌ است و می­توان گفت سایر ادله از لحاظ توان اثبات پایین­تر از اقرار و بالاتر از سوگند (قسم) قرار می­گیرند.

ما در اين تحقيق بر تقسيم­بندي ادله اثبات دعوي كه بيشتر از موضوعات آئين دادرسي و حقوق مدني است تأكيد داريم و منظور ما از دليل عمدتاً آن دليلي است كه براي اثبات حق و يا دعوا مورد استفاده قرار مي­گيرد.