ستون فقرات و بیماری های آن

ستون فقرات از طرفي نخاع شوکي را محافظت مينمايد و از طرف ديگر وزن سر و گردن و تنه را تحمل نموده و اجازه حرکت به آنها و لگن مي دهد.ستون فقرات از روي هم قرار گرفتن 33 مهره به وجود آمده است ؛ هفت مهره گردني ٬ دوازده مهره پشتي ٬ پنج مهره کمري ٬ پنج مهره خاجي و چهار مهره دنبالچهاي. مهرههاي خاجي و دنبالچه اي غالباً به يکديگر جوش خورده و استخوان واحدي را به وجود آورده اند هر واحد از ستون فقرات يک مهره است. هر يک از مهره ها با مهره بالا و پايين خود به وسيله مفاصل و رباطهايي متصل مي گردند. گرچه پايداري ستون فقرات به وسيله اين مفاصل و رباطها تأمين مي گردد ولي عضلات اطراف ستون فقرات (Paravertebral Muscels) در عقب و عضلات جدار شکم در جلو نيز در پايداري آن نقش دارند.ديسک بين مهره اي که به صورت کمک فنري ضربه هاي وارده به ستون فقرات را خنثي مي کند ٬ به صورت صفحه اي مابين دو جسم مهره قرار گرفته است . اين عضو که بزرگترين عضو بدون عروق در بدن است از دو قسمت محيطي و مرکزي به وجود آمده است . قسمت محيطي از رشته هاي ليفي ضخيمي تشکيل شده است که حلقه ليفي (Anulus Fibrosus) ناميده مي شود. قسمت مرکزي ديسک (Nucleous Pulposus) را مايع نيمه جامد ژلاتين مانندي تشکيل داده که 80-90 درصد از آن را  آب و بقيه آن را مواد کلاژن و گليکوپروتئين تشکيل مي دهند. خاصيت ارتجاعي ديسک بين مهره اي بستگي به کافي بودن مقدار آب موجود در هسته مرکزي و سالم بودن حلقه ليفي آن دارد. ديسک بين مهره اي توسط الياف نسبتاً محکمي به جسم مهره اي بالا و پايين خود مي چسبد. ديسک بين مهره اي علاوه بر خاصيت کمک فنري ٬ به صورت بلبرينگي بين دو مهره مجاور قرار مي گيرد و باعث تسهيل در حرکات مهره ها روي يکديگر مي شود. ديسک بين مهره اي از استحکام قابل ملاحظه اي برخوردار است . آزمايشهاي انجام شده نشان مي دهد که گاه فشار وارد شده به ستون فقرات قبل از پاره شدن ديسک منجر به کلاپس تيغه بالا و پايين جسم مهره اي مي گردد. فشار وارده به قسمت مرکزي ديسک به اطراف يعني به قسمت محيطي آن منتقل مي گردد. با توجه به شکل مارپيچي الياف قسمت محيطي ٬ ديسک از قدرت تحمل نسبتاً زيادي برخوردار است.